[index]

1 Corintios 13

L'amor

1 Anque yo falara les llingües de los homes y de los ánxeles, si nun tengo amor, soi comu una campana que retriñe o unos platillos que faen muncho ruíu,

2 anque tuviere'l dau de profecía y conociere tolos misterios y ciencies, anque tuviere una fe que moviera montañes, si nun tengo amor nun soi nada.

3 Anque repartiera tolo que tengo y m'entregara pa que m'amburaren, si nun tengo amor nun m'aprovecha.

4 L'amor ye pacetible, bondosu, nun tien envidia, nun s'alaba nin s'enchipa,

5 nun ambiciona, nin busca lo propio, nun s'enraxona, nun lleva cunta del mal,

6 nun s'allegra de la inxusticia, présta-y la verdá,

7 pásalo too, créyelo too, espéralo too, aguántalo too,

8 l'amor nun fina enxamás, mientres que'l dau de profecía desapaicerá, el de llingües finará, y el saber escontarmaráse.

9 El saber tien una llende comu la tien tamién el dau de profecía,

10 pero, cuando aporte lo perfeuto, lo que tien llende desapaecerá.

11 Cuandu yera un neñu falaba comu un neñu, pensaba comu un neñu, atolenaba comu un neñu, pero cuando me fixi mayor dexé les coses de neñu.

12 Agora vemos a escures, comu per un espeyu, dempués veremos cara a cara; agora conozo en parte, entós conoceré de la mesma manera que Dios me conoz.

13 Agora vivimos na fe, na esperanza y nel amor, pero d'elles la más grande ye l'amor.

[index]